18 marca z oficjalną wizytą w powiecie lęborskim przebywał JE Edgars Bondars – Ambasador Republiki Łotewskiej w Rzeczypospolitej Polskiej wraz z małżonką Daigą Bondare.
Głównym punktem wizyty było uczczenie pamięci Konstantina Čakste, łotewskiego bohatera spoczywającego na cmentarzu w Krępie Kaszubskiej. Ambasador spotkał się także z samorządowcami (starostą, wójtem NWL, burmistrzami Lęborka) oraz odwiedził lęborską fabrykę NFM, która realizuje kontrakty dla łotewskiej armii. Dyplomacie towarzyszył senator Kazimierz Kleina – zastępca przewodniczącego Polsko-Łotewskiej Grupy Parlamentarnej.
17 marca minęła 75. rocznica (17.03.1944) podpisania memorandum podziemnej Centralnej Rady Łotwy. Ambasador złożył wieniec na Cmentarzu Ofiar Marszu Śmierci w Krępie Kaszubskiej, gdzie znajduje się miejsce spoczynku Konstantina Čakste – kierującego w latach 1941 – 1944 łotewskim ruchem oporu w czasie okupacji niemieckiej, jednego z sygnatariuszy memorandum, który pod koniec wojny jako więzień KL Stutthof zmarł w trakcie Marszu Śmierci w okolicach Lęborka.
Memorandum Centralnej Rady Łotwy powstało 17 marca 1944 roku. Zostało podpisane przez 189 działaczy politycznych oraz kulturalnych Łotwy i deklarowało konieczność bezzwłocznego odnowienia suwerenności Republiki Łotewskiej i utworzenia rządu Łotwy. Dokument ten jest bardzo ważnym poświadczeniem politycznego ruchu oporu w walce o wolne i niepodległe państwo. W 2009 roku Memorandum zostało wpisane na Łotewską Listę Krajową Programu UNESCO „Pamięć świata”.
Prof. KONSTANTIN ĆAKSTE urodził się 26 lipca 1901 r. w rodzinie Jonasa Ćakste, pierwszego prezydenta Łotwy. W 1919 r. przerwał naukę i wziął udział w walkach przeciwko P. Bermontowi o utworzenie niepodległego demokratycznego państwa Łotwy. W czasie okupacji niemieckiej Łotwy w latach 1941-1944 K. Ćakste stał na czele ruchu oporu tworzonego na bazie partii Centrum Demokratycznego. W tym czasie był autorem licznych artykułów publikowanych w nielegalnie wydawanej prasie. 13 sierpnia 1943 r. został wybrany prezesem Centralnej Rady Łotwy. Kierując antyhitlerowskim ruchem oporu na Łotwie, uczestniczył w tworzeniu podziemnych struktur tworząc zręby przyszłego niepodległego państwa.
Został aresztowany przez gestapo 29 kwietnia 1944 r. w Jurmale wraz z innymi członkami łotewskiego ruchu oporu. W KL Stutthof przebywał jako więzień polityczny nr 86 192 od 10 września 1944 r. do 25 stycznia 1945 roku. Mieszkał w jednym skrzydle baraku nr 11 w Nowym Obozie razem z litewskimi więźniami honorowymi. Wyprowadzony z obozu macierzystego w I kolumnie przeszedł w dniach 25 stycznia – 5 lutego 1945 r. trasę Marszu Śmierci z KL Stutthof do obozu ewakuacyjnego w Gęsi. W drugiej połowie lutego niespodziewanie zachorował i kilka dni później, 21 lutego 1945 roku, zmarł. Po wojnie w 1951 r. podczas ekshumacji przeniesiono jego zwłoki na Cmentarz Ofiar Marszu Śmierci Więźniów KL Stutthof w Krępie Kaszubskiej.
